ออมเด็กสาววัย 16 เธอเป็นเด็กที่เกิดมาในครอบครัวที่ฐานะดี เมื่อเธอเรียนจบ ม.3 ที่โรงเรียนในต่างจังหวัด พ่อกับแม่ของออมก็ตัดสินใจส่งเธอมาเรียนต่อที่กรุงเทพ แม้ว่าจะไม่มีญาติที่รู้จักกันช่วยดูแลแต่บ้านของเธอเองก็ไม่ได้ไกล จากกรุงเทพมากกนัก นั่งรถเพียง 2-3 ชั่วโมงก็ถึง ทำให้ครอบครัวของเธอไม่ค่อยเป็นห่วงมากนัก พ่อกับแม่ตัดสินใจซื้อคอนโดให้กับออม 1 ห้อง ราคาก็ค่อนข้างที่จะสูงพอตัว แต่ก็เป็นเหมือนกับการคัดคนในตัวเนื่องจากคนที่จะซื้อได้ต้องเป็นคนมีฐานะดี ไม่ปะปนกับคนหลายประเภทเช่นเดียวกับหอพักทั่วๆไป
” ออม อยู่ได้ไหมลูก ”
” ได้ค่ะพ่อ…..แหม…แค่นี้เอง ออมโตแล้วนะคะ ”
” ถึงจะโตแล้ว แม่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ยังไงพ่อกับแม่จะมาเยี่ยมบ่อยๆนะลูก ”
หลังจากที่พ่อกับแม่กลับไปแล้ว ออมก็เริ่มที่จะจัดเก็บของต่างๆให้เข้าที่และทำความสะอาดห้อง ขณะที่ออมกำลังง่วนอยู่กับการทำความสะอาดก็มีเสียงเคาะประตูห้อง เธอวางมือจากงานแล้วเดินไปเปิดประตูก็พบกับหญิงสาววัยกลางคนยืนหน้ายิ้มแย้ม ที่หน้าห้อง
” เพิ่งย้ายมาอยู่เหรอคะน้อง ”
” ค่ะ หนูเพิ่งจะย้ายมาวันนี้นี่เอง ”
” แล้วมาอยู่ทั้งครอบครัวเหรอ ”
” อ๋อ ไม่ค่ะ….หนูอยู่คนเดียว…พอดีหนูมาเรียนต่อที่นี่ พ่อกับแม่เลยซื้อห้องให้อยู่น่ะค่ะ ”
” เหรอจ๊ะ…แหม เก่งจังเลยอยู่คนเดียวได้ด้วย….น้าชื่ออ้อยจ่ะอยู่ห้องข้างๆหนูนี่เอง ถ้ามีอะไรก็เรียกน้าได้นะจ๊ะ ”
” ขอบคุณค่ะ หนูชื่อออมค่ะ… ”
ออมรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาอีกนิดเพราะเพียงไม่นานที่มาอยู่เธอก็สามารถที่จะมี เพื่อนบ้านที่แสนดีแล้ว หลังจากคุยกันนานพอสมควรออมก็รู้ว่าน้าอ้อยเป็นแม่บ้านเธออยู่กับแฟนของเธอ แฟนของเธอทำงานเป็นอาจารย์สอนที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งแต่ไม่ใช่โรงเรียน ที่เธอเรียน น้าอ้อยชวนเธอให้กินข้าวเย็นร่วมกันออมปฎิเสธในตอนแรกแต่ก็ทนเสียงรบเร้าไม่ ไหวบวกกับความเกรงใจออมเลยตกลงที่จะไปกินข้าวเย็นด้วยที่ห้องของน้าอ้อย บนโต๊ะอาหารคืนนั้นน้ารงค์ซึ่งเป็นแฟนของน้าอ้อยเสนอตัวที่จะสอนคณิตให้ใน บางเรื่องที่ออมไม่เข้าใจ ออมเองก็ไม่กล้าปฎิเสธความหวังดีที่ทั้งสองเสนอให้ จึงตอบตกลง หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จออมก็เดินกลับห้องซึ่งอยู่ติดกัน ห้องของเธออยู่ริมสุดถัดมาเป็นห้องของน้าอ้อยจากกนั้นเป็นห้องว่างไปอีก 3-4 ห้องจึงจะมีคนอยู่ ออมรู้สึกดีใจที่อย่างน้อยก็มีเพื่อนอยู่ข้างๆห้องของเธอ
” เฮ้อ……คนกรุงเทพนี่ก็ใจดีเหมือนกัน ไม่เห็นเหมือนที่เขาพูดกันเลย วันนี้เมื่อยจังอาบน้ำนอนดีกว่า ”
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จออมก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลียเนื่องจากการเดินทางแถม ยังต้องจัดของให้เรียบร้อยอีก เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีตอนกลางดึกมีแสงไฟสลัวๆตรงระเบียงหลังห้องแสดงว่า เป็นไฟจากห้องน้าอ้อยที่อยู่ข้างๆ ออมหิวน้ำจึงลุกไปเปิดตู้เย็นแล้วเดินถือแก้วน้ำไปยืนรับลมเย็นๆที่ระเบียง หลังห้อง พอเธอก้าวมาที่ระเบียงเธอก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังมาจากห้องของน้าอ้อย มันเหมือนเสียงร้อง ออมพยายามเงี่ยหูฟังแต่ก็ได้ยินไม่ถนัดนัก เพราะน้าอ้อยคงปิดประตูบานเลื่อนที่หลังห้องทำให้เสียงถูกเก็บไว้ในห้องหมด ไวเท่าความคิด ออมรีบเดินไปที่เตียงของเธอที่ติดกับผนังห้องด้านที่เป็นห้องของน้าอ้อยพอดี เธอค่อยๆเอาหูแบบที่ผนังห้อง
” ซี๊ดดด…..อาาาาาา…….อืมมมมมม ”